Film: Bridge spies

De film Bridge of spies van Steven Spielberg heeft een nominatie gekregen voor beste film van 2015. Ik heb nu twee van de andere genomineerde films gezien, The big short en The revenant, en ik kan nu al zeggen dat Steven Spielberg op 28 februari bij de uitreiking niet met dat beroemde beeldje in zijn handen zal staan. Maar wie weet, misschien geeft de grootheid die Steven Spielberg in Hollywood toch echt wel is, zo'n grote schaduw dat het anders uitpakt. Mijn voorkeur heeft Bridge of Spies in ieder geval niet. Het is een prachtig gemaakte film. Perfecte enscenering, uiteraard goed acteerwerk (o.a. van Tom Hanks), mooie aankleding, ...

Film: Een kopje suiker ...

Hij is klaar, onze eerste speelfilm: Een kopje suiker ... We hebben er met z'n allen (Hadewych, Menno, Rudi, Jeen, Bert, Albert en ik zelf) hard en vooral met heel veel plezier aan gewerkt en wij vinden hem "steengoed". Jij ook?

Eerste film van Jaap

Binnenkort in dit theater: EEN KOPJE SUIKER

Een kopje suiker - 4: De making of

Afgelopen woensdagavond heb ik mijn hart definitief verloren aan het vertellen van verhaaltjes in beeldvorm. Door intensief samenwerken met enthousiaste, ambitieuze en deskundige mensen een idee vorm zien krijgen, is een heel mooie ervaring. Kijk maar of je er iets van terugziet in deze making of van Albert Drijver.

Film: The hangover

De bedenkers van het verhaal van de komische, zeg maar kolderieke film The hangover hebben het zich niet gemakkelijk gemaakt. Over het bedenken van een verhaal is een heleboel te zeggen, maar één ding is heel belangrijk: als de kijker, lezer of toehoorder zich niet kan of wil voorstellen dat dat wat verteld wordt ook zou kunnen gebeuren, dan haken ze onherroepelijk af. Met andere woorden, als je een verhaal verzint met gebeurtenissen en omstandigheden die eigenlijk totaal onmogelijk zijn, dan ben je als verteller, schrijver of filmer zo goed als kansloos.

Een kopje suiker - 3: De opnames

Opstarten valt niet mee

Een kopje suiker is mijn eerste speelfilm. Nou ja, dat "eerste" klopt het wel, maar "speelfilm" is een heel groot woord voor een filmpje van ongeveer 2 minuten dat eigenlijk niet veel meer is dan een grapje in de vorm van een korte film. Maar toch, het was de eerste keer dat ik te maken had met acteurs en een heuse filmploeg. En dat vond ik best spannend.

Billy Wilder, maker van tijdloze films

De laatste tijd ben ik in de ban geraakt van oudere films. De films die de tand des tijds hebben doorstaan, maar die ik om de een of andere reden nog nooit gezien heb. De voorlopig laatste in dat rijtje is Witness for the prosecution. Een film naar een boek van Agatha Christie. Dus spannend en ... als je denkt dat je het slot weet komen er nog minstens twee verassende wendingen achteraan. Prachtig vind ik dat. Deze betere, oudere films hebben eigenlijk altijd een goed verhaal, top acteurs (in dit geval o.a. Charles Laughton en Marlene Dietrich ) en ... bij deze film ook een echte kanjer als regisseur: Billy Wilder.

Film: Contagion (2011)

Het mooie van film is dat de makers ons door suggestie met licht en schaduw, montage, camerastandpunten en nog een heleboel andere technische en artistieke middelen van alles kunnen laten geloven zonder het ook echt te zien. De film Cat people (1942) is hier een heel mooi voorbeeld van. Maar het schijnbaar ongekeerde kan ook. 

Films: Cat people (1942 en 1982)

In de jaren 30 tot 50 van de vorige eeuw werden in de grote studio's in Hollywood A- en B-films gemaakt. De A-films waren de dure producties van de topregisseurs met de grote sterren. De productiekosten van de B-films waren veel lager. Deze films waren bedoeld om in de kleine bioscopen in de stad en in de filmzalen op het platteland gedraaid te worden. De B-films waren voor de studio's een soort kweekvijver voor nieuw talent. Een groot voordeel voor de regisseurs was dat de productierisico's van deze films veel minder waren dan die van de grote films. Hierdoor was er vaak meer vrijheid bij het maken van de film en kon men meer experimenteren. Maar het feit dat er weinig geld beschikbaar was, had ook voordelen. Iedereen was gedwongen om met een minimum aan middelen het maximale resultaat te bereiken. Dat maakte de filmmakers erg vindingrijk.