Film: Dolores Clairborne (1995)

Van Amerikanen vinden we vaak dat ze erg competitief zijn. Wij Europeanen vragen ons nogal eens af of het altijd zo hard moet? Vooral in Nederland is er op veel gebieden minder selectie en krijgt ook de middelmaat kansen. In Amerika telt alleen de winnaar. Wij hebben daar vaak kritiek op en vinden dat minder beschaafd en sociaal. Maar als het gaat om het leveren van topprestaties, is een strenge selectie toch het geëigende middel.

Film is bij uitstek een medium waar een samenbundeling krachten van mensen met toptalent en ambitie tot topprestaties leidt. Kijkend naar de film Dolores Clairborne (1995) van Taylor Hackford moest ik hier aan denken. Misschien niet een film die de geschiedenis in gegaan is als een topfilm, maar ik vind dat het talent er van af druipt. Om te beginnen al het verhaal van de beroemde schrijver Stephen King dat loopt als een trein. Vol verrassende verhaalwendigen zit. En spannend is tot het eind. Top acteerwerk (en casting) van Kathy Bates, Jennifer Jason Leigh, Judy Parfitt, Christopher Plummer  en John C. Reilly. Het scenario, de opnames en de regie zijn zo goed dat je geen tijd krijgt om al kijkend te analyseren en te kritiseren.

We moeten ons wel realiseren dat alleen door een keiharde selectie van mensen met zowel talent als ambitie dit soort films gemaakt worden. Dus opdat ik nog lang mag genieten van mooie Amerikaanse films, zeg ik daarom één keer de Amerikanen na: Lang leve Amerika!