Film: Contagion (2011)

Het mooie van film is dat de makers ons door suggestie met licht en schaduw, montage, camerastandpunten en nog een heleboel andere technische en artistieke middelen van alles kunnen laten geloven zonder het ook echt te zien. De film Cat people (1942) is hier een heel mooi voorbeeld van. Maar het schijnbaar ongekeerde kan ook. 

In de film Contagion (2011) van de regisseur Steven Soderbergh wordt ons in detail en zeer realistisch een wereld getoond die helemaal niet bestaat. Of beter gezegd: nog niet bestaat. Het verhaal gaat over een wereldwijde epidemie (een pandemie dus) waar miljoenen mensen in de hele wereld het slachtoffer van worden. De besmetting verloopt razendsnel en gaat heel eenvoudig door aanraking (zelfs van door de besmette persoon aangeraakte voorwerpen) en de adem. 

In de film zien we een reëel beeld hoe de wereld om ons heen er uit zal zien als het hele openbare leven stil valt en iedereen op zichzelf teruggeworpen wordt. Winkels worden geplunderd. Het huisvuil wordt niet meer opgehaald. De achterdocht naar de autoriteiten is bijzonder groot. Vriendjespolitiek bij het verkrijgen van vaccinatie vindt plaats. Maar ook zien we dat mensen heldendaden verrichten en zichzelf opofferen bij het bestrijden van het virus en om anderen te helpen.
Het meest beangstigend bij het kijken naar zo'n film is natuurlijk het besef dat deze ellende op elk moment werkelijkheid kan worden. Fantasie en werkelijkheid, bij film zijn dat de hoofdrolspelers die veelvuldig stuivertje wisselen.