We kunnen het ons al bijna niet meer voorstellen, zeker jonge mensen niet, dat filmbeelden vroeger niet zichtbaar waren door bits en bytes in een computer, maar door lichte en donkere gedeeltes op een rol celluloid met gaatjes aan beide kanten. De techniek van tegenwoordig staat zo ver af van het begin van de filmgeschiedenis, dat het verbazend is dat wij daar nog steeds dezelfde naam "film" aan blijven geven. En toch is dat niet zo verbazend. Ook al lijkt de techniek van opnames maken in niets meer op die van vroeger, de motivatie om naar films te kijken en de beleving die wij daar bij hebben, is nog altijd hetzelfde. Het publiek dat naar een film gaat kijken verwachtte toen, en verwacht nog steeds: verbazing en emotie.
Wat wel veranderd is dat we nu ook veel naar film kijken op televisie- en computerschermen. Niets ten nadele van schermen, hoe scherp ze ook zijn, maar als een film echt wilt beleven, moet je in een donkere ruimte zitten en naar een groot scherm kijken. Zo, en tegenwoordig met prachtig geluid er bij, laten wij ons het liefst verrassen en emotioneren. Zo is film rond 1900 begonnen. In een film van de gebroeders Lumière zien we de eerste bewegende beelden van uit de fabriek lopende arbeiders. Met stomheid geslagen zaten de mensen daar naar te kijken. Verbazing en emotie zijn altijd de basis van de film gebleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten